ملاحظاتی درباره ی روش انتگرال گیری ضمنی مدل خمیری منظری ـ دافالیس

در این نوشتار، تشریح و مقایسه ی عملکرد دو روش انتگرال گیری روش های ضمنی، یعنی روش c p p m )نزدیک ترین نقطه ی تصویرشده( و روش c p m )صفحات کاهشی(، مورد واکاوی قرار گرفته است. به منظور عددی سازی، مدل خمیری منظری ـ دافالیاس )۱۹۹۷−۲۰۰۴( به کار گرفته شده است. بر اساس نتایج این پژوهش، روش c p p m از پایداری قدرتمندی برای انتگرال گیری روابط مورد نظر در شرایط تغییرشکل های بزرگ و به طور خاص، پدیده ی روان گرایی، بهره می برد. در مقابل روش c p m از دقت بالاتر، زمان محاسباتی کمتر و از سادگی غیر قابل انکاری سود می برد. نهایتاً، این پژوهش قصد دارد با ارائه ی هم زمان مزایا و معایب هر یک از روش های مذکور و در محدوده ی مشخص، پژوهشگران را در انتخاب الگوریتم مناسب برای انتگرال گیری از روابط مدل های رفتاری با توجه به شرایط خاص پژوهش مورد نظر یاری کند.